Φωτιά στα… μπατζάκια μας

Συγχωρέστε με αλλά δεν γίνεται να μην ξεκινήσω την αναφορά μου στον αγώνα του Άρη με τον ΟΦΗ από τα έργα και ημέρες του Φωτιά και του βοηθού που λίγο έλειψε να βάλουν κυριολεκτικά… φωτιά στον αγώνα και να προκαλέσουν ξεκάθαρη αλλοίωση αποτελέσματος δημιουργώντας διαφορετικά δεδομένα εν όψει της ρεβάνς. Και θα την είχαν προκαλέσει αν δεν έπραττε σοφά-όπως αποδείχθηκε- ο Άρης ζητώντας να υπάρχει η βοήθεια της τεχνολογίας μέσω VAR αναλαμβάνοντας και το κόστος. Σαν να ήξερε ή να φοβόταν κάτι…

Χάρη στη χρήση του VAR καταλογίστηκαν υπέρ του Άρη δυο πεντακάθαρα πέναλτι που για ένα περίεργο λόγο ο Φωτιάς τα… έπνιξε σε real time παρότι και μπροστά του έγιναν (ειδικά το δεύτερο) και δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία για την παράβαση. Και θα διαφωνήσω ανοικτά με τον Νίκο Νιόπλια που τα έβαλε με τον ρέφερι για το κόρνερ από το οποίο προήρθε το γκολ του Ιτούρμπε στο τέλος, λέγοντας ότι προσβάλει τον βοηθό του παίρνοντας τη φάση πάνω του, γιατί με την ίδια λογική ο Διαμαντόπουλος που ήταν στο VAR όχι μόνο εξέθεσε τον Φωτιά αλλά κανονικά θα έπρεπε να τον στείλει στην πρόωρη συνταξιοδότηση. Το συμπέρασμα είναι δυστυχώς ένα και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.

Αν η πρόσφατη διεθνοποίηση του Φωτιά είναι ενδεικτική της ελληνικής διαιτησίας και της εικόνας της στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα, είναι τρανή απόδειξη ότι οι ξένοι διαιτητές θα πρέπει να αποτελούν μοναδική επιλογή σε κάθε αγώνα. Ο Φωτιάς είναι το δημιούργημα, το τερατούργημα ορθότερα, μιας σάπιας διαδικασίας αξιολόγησης και προώθησης αλλά και προκλητικής προστασίας διαιτητών. Όχι απλώς δεν θα πρέπει να ξανασφυρίξει στο μέλλον, δεν θα έπρεπε να έχει σφυρίξει ποτέ στη ζωή του. Η επιλογή του να μην καταλογίσει δύο, όχι ένα αλλά δύο, προφανή και καταφανέστατα πέναλτι, μπροστά στα μάτια του, δείχνει ότι είναι ένας ανεπαρκής διαιτητής, ικανός να αλλοιώσει αποτέλεσμα και να προκαλέσει την οργή του κόσμου που πληρώνει για να δει ένα ποδοσφαιρικό θέαμα και όχι ένα ρεσιτάλ προκλητικής ανικανότητας. Και παραμένω στο σενάριο της ανικανότητας, δίχως να αρχίζω να "σκαλίζω" το σενάριο της σκοπιμότητας.

Είναι θλιβερό και η καλύτερη απόδειξη ότι η ελληνική διαιτησία πάσχει, είναι άρρωστη, είναι ο κύριος λόγος αναξιοπιστίας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και όσοι ευαγγελίζονται ή ομιλούν για περιορισμό των ξένων διαιτητών υπέρ των Ελλήνων, προφανώς έχουν στο μυαλό τους όχι την προστασία του ίδιου του ποδοσφαίρου και την αξιοπιστία του στα μάτια των φιλάθλων, αλλά το αλισβερίσι και την εξυπηρέτηση και τη διευκόλυνση. Διότι πρέπει κάποια στιγμή να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους. Είναι ντροπή αυτό που συνέβη στο Βικελίδης.

Είναι κωμωδία όσα εξελίσσονται οπότε σφυρίζουν οι κάθε λογής "διεθνείς" Φωτιάδες σε ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που όσοι έχουν την δύναμη να το βελτιώσουν, του δίνουν μια να πάει ακόμη παρακάτω. Είναι ντροπή επίσης να τίθεται σε διαπραγμάτευση αν ήταν κόρνερ ή όχι. Ο επόπτης ή είναι τυφλός ή με σκοπιμότητα επιλέγει να μην δει την προβολή του παίκτη του ΟΦΗ και το που κατέληξε η μπάλα.

Μια βραδιά διαιτητικής παράνοιας που έκαναν το παν ώστε να αλλοιώσουν το αποτέλεσμα και το κατάφεραν με την ακύρωση ενός γκολ που οι γραμμές του οφσάιντ τοποθετήθηκαν στο τεντωμένο χέρι του Εντιαγέ. Η μη αποβολή του Βούρου στο 82' ήταν απλώς το κερασάκι σε αυτήν την τούρτα διαιτητικής παράνοιας Για την χρησιμότητα του VAR, ούτε κουβέντα. Σε λίγο θα είναι απαραίτητο και στα… φιλικά.

Κρίμα πάντως γιατί το ζευγάρι του Άρη με τον ΟΦΗ μας έδωσε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον παιχνίδι. Η ομάδα του Μάντζιου, είχε να διαχειριστεί την κόπωση από ένα ματς υψηλής έντασης στην Τούμπα 70 ώρες πριν αφού οι εννιά από τους 11 που ξεκίνησαν στο παιχνίδι κυπέλλου ήταν βασικοί και στο ματς πρωταθλήματος. Όσο υπήρχαν δυνάμεις και φρεσκάδα, ο Άρης, έστω και με τη βοήθεια της τεχνολογίας, πήγε στην ανάπαυλα με ένα «καθαρό» 2-0 απέναντι σε έναν ΟΦΗ που ήταν φανερό ότι ήθελε να οδηγήσει το ματς σε ένα χαμηλό τέμπο και ένταση. Οι γηπεδούχοι γνωρίζοντας ότι συν τω χρόνω οι δυνάμεις θα τους εγκατέλειπαν μπήκαν δυνατά στην επανάληψη αλλά στη μια και μοναδική ασυνεννοησία του κεντρικού αμυντικού διδύμου ο ΟΦΗ με τον Καστάνιος ξαναμπήκε στο ματς αλλά και στην υπόθεση πρόκριση.

Οι τρεις μαζεμένες αλλαγές του Μάντζιου αφού πρώτα ακυρώθηκε το γκολ του Καμαρά, και λίγο μετά και του Σάσα επανάφεραν ξανά την ισορροπία που είχε χαθεί στο χορτάρι μετά τη μείωση του σκορ και αφού πρώτα ο Άρης είδε το χάρο με τα μάτισα του στην φάση του Λάμπρου στο 76΄ βρήκε στο φινάλε σκορ που του δίνει αβαντάζ πρόκρισης αν και το ζευγάρι παραμένει ανοικτό και λογικά θα μας προσφέρει και μια ενδιαφέρουσα ρεβάνς. Μαζί με αυτό ίσως κερδίσει και ένα ακόμη βαρύ χαρτί που έμοιαζε με χαμένο στοίχημα. Ο Ιτούρμπε είναι ξεκάθαρο ότι ψάχνει τον ρόλο του στην ομάδα. Την χαμένη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στις πραγματικά μεγάλες δυνατότητες που διαθέτει.

Το γκολ «ποίημα» που έβαλε ίσως του δώσει το… φιλί της ποδοσφαιρικής ζωής και στον Μάντζιο μια επιπλέον ποιοτική λύση με ένα παίκτη ορισμό του game changer.